به روزترین اخبار ایران و جهان پزشکی

باکتری هایی که برای شناسایی مولکول های خاص مهندسی شده اند، روی سنسور طراحی شده سفارشی قرار می گیرند که به یک ریزپردازنده متصل می شود و اطلاعات حسی را به سیگنال بی سیم تبدیل می کند. دانشمندان در همه حال به دنبال پی بردن به روابط پیچیده و هم زیستی همه ما با باکتری ها هستند. این باکتری ها هستند که ما را بیمار می کنند و سلامتی ما را حفظ می کنند. اثرات باکتری ها در زندگی روزمره غیرقابل انکار است، اما اخیرا محققان شروع به مهندسی این میکروب های کوچک کرده اند تا برای ما کار کنند. باکتری های مهندسی شده برای انجام وظایف متنوعی از جمله شناسایی مواد سمی در محیط برای تشخیص التهاب در روده بزرگ ما، تنها آغاز یک زمینه پیشرفت علمی است که نحوه استخدام این کمک کننده های کوچک را به ما نشان می دهد.

مؤسسه‌های خیریه با استقبال از پیشرفت جدید می‌گویند درمان‌های جدید برای سرطان‌های خونی مانند لوکمی به‌شدت مورد نیاز هستند و آن‌ها نتایج آزمایش‌های بالینی را دنبال خواهند کرد تا ببینند آیا این روش می‌تواند راه‌حل مؤثری باشد. دکتر آلاسدیر رنکین، مدیر پژوهش‌های سرطان خون مؤسسه خیریه‌ی Bloodwise گفت: دانشمندان دهه‌ها است در آزمایشگاه از آنتی‌بادی‌های متصل به دانه‌های مغناطیسی برای جدا کردن سلول‌ها استفاده می‌کنند. متأسفانه تمام سلول‌های سرطانی خون در خون گردش نمی‌کنند. برخی از آن‌ها در مغز استخوان و گره‌های لنفاوی می‌مانند و تنها راه درمان سرطان‌های خونی نظیر لوکمی حذف کامل این سلول‌ها است؛ وگرنه سرطان باز‌می‌گردد. در این‌ میان، این ایده‌ی جالبی است که با بیرون ‌کشیدن سلول‌های سرطانی از بدن به‌جای کشتن آن‌ها با استفاده از داروها درون بدن، می‌توان مقدار داروهای مورد نیاز دارای اثرهای سمی را کم کرد.

مهندسی بریتانیایی سیستم تصفیه‌ی خونی طراحی کرده است که می‌تواند بیماری‌های مرگ‌باری نظیر لوکمی و سپسیس و مالاریا را با استفاده از آهن‌ربا از بدن خارج کند. دکتر جرج فوردشام در حالی به ایده‌ی اشاره ‌شده رسید که مشغول مطالعه‌ی این موضوع بود که چگونه می‌توان نانو ذراتی ساخت که به سلول‌های بدن متصل شود و آن‌ها را در اسکنرها مشاهده کرد. او در‌ این‌باره فکر کرد که اگر سلول‌ها برای تصویر برداری دارای خاصیت مغناطیسی شوند، شاید بتوان آن‌ها را با تکیه بر همین ویژگی از خون نیز بیرون کشید. از نظر تئوری، هر نوع عفونت باکتریایی و سرطان خون و ویروس که امکان اتصال ذره‌ی مغناطیسی کوچکی به آن وجود دارد، می‌تواند بدون نیاز به درمان‌های طولانی ‌مدت با داروهای خطرناک از بدن خارج شود. اولین آزمایش‌های انسانی این فناوری موسوم به MediSieve در انتظار دریافت مجوز آژانس نظارتی داروها و محصولات بهداشتی بریتانیا (MHRA) است و احتمالا سال آینده آغاز خواهد شد.

دیده‌اید بعضی آدم‌ها انگار ذاتا خوش خوابند و با ده ساعت خواب در شبانه روز هم سیرخواب نمی‌شوند؟ برعکس بعضی آدم‌ها هم هستند که برایشان 4 ساعت خواب هم کافی است و همین قدر کم هم می‌تواند آنها را سرحال و پرانرژی نگه دارد. این تصور ما را اخیراً محققان هم تایید کرده‌اند. آنها به تازگی دریافته‌اند این که هر فرد در شبانه‌روز نیاز به چند ساعت خواب دارد، به وسیله محتوای ژنتیکی هر کس تعیین می‌شود. یعنی همان «ذاتی» که خودمان فکر می‌کردیم. پژوهشگران انگلیسی در دانشگاه Surrey، موفق به یافتن ژنی شده‌اند که هر کس نسخه طویل آن را داشته باشد، نیاز کمتری به خواب دارد. ظاهرا خانم مارگارت تاچر، نخست وزیر اسبق انگلستان هم جزء همین افراد بوده، چون شایع است که ایشان بیشتر از 4 ساعت در شبانه روز نمی‌خوابد و این تاثیری در دقت و سلامت ایشان نگذاشته است.

دکتر تیشرمن و همکارانش قصد دارند حداقل روی ۱۰ بیمار از روش احیا و مراقبت اضطراری بهره ببرند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) نیز به این آزمایش چراغ سبز نشان داده است. علاقه‌ی دکتر تیشرمن به صدمات آسیب‌زا به ابتدای دوران طبابتش برمی‌گردد که او و همکارانش یک بیمار جوان را از دست داده بودند. این بیمار بر اثر ضربه‌ی چاقو به قلبش جان سپرده بود. دکتر تیشرمن از همان زمان شروع به تحقیق در مورد حالت‌های مختلف زیست تعویقی کرده بود تا جراحان فرصت بیشتری برای درمان بیماران در اختیار داشته باشند. حال، تحقیقاتی که روی نمونه‌های حیوانی انجام گرفته حاکی از آن است که خوک‌ها می‌توانند به مدت ۳ ساعت پس از چنین صدمات حادی زنده بمانند و با عمل جراحی به‌موقع نجات داده شوند.

پزشکان برای اولین‌ بار موفق شدند یک انسان را در حالت «زیست تعویقی» قرار دهند. پژوهشگران اعلام کردند، آنچه انجام داده‌اند بخشی از آزمایشی است که برای درمان صدمات مرگبار در حال انجام است. دکتر ساموئل تیشرمن از دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند در این رابطه گفت که او و همکارانش حداقل یک بیمار را در حالت زیست تعویقی قرار داده‌اند. با این حال، وی از افشای نتایج تحقیقات خودداری کرد. دکتر تیشرمن و همکارانش روش خود را احیا و مراقبت اضطراری (EPR) نامیدند و اعلام کردند که از این روش روی بیماران اورژانسی با صدمات بسیار حاد مانند اصابت گلوله و چاقو استفاده کردند. این دست بیماران معمولا تا انتقال به اورژانس نیمی از خون بدن خود را از دست داده و دچار ایست قلبی می‌شوند. اگر بیمار به‌موقع به اورژانس برسد، پزشکان تنها چند دقیقه برای عمل جراحی فرصت دارند و در صورتی هم که کادر درمانی به‌موقع وارد عمل شود، احتمال زنده ‌ماندن بیمار تنها ۵ درصد است.

کارشناسان می گویند ممکن است افراد در مراحل اولیه بیماری آلزایمر مبتلا به چرت زدن در طول روز باشند. به گفته محققان وقتی پروتئین به هم می خورد، می تواند سلول های عصبی را از بین ببرد. به همین دلیل بخش هایی از مغز که مسئول حفظ بیداری هستند از بین می روند. نظریه محققان بر این است که یکی از نشانه های بیماری آلزایمر همین خواب آلودگی بیش از حد در طول روز می باشد. بر طبق تحقیقاتی که توسط دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو منتشر شده است، دانشمندان علائم بیماری آلزایمر در مناطق مغز را با افزایش هوشیاری در 13 فرد مبتلا به آلزایمر را با 7 نفر که فاقد آلزایمر بودند مقایسه کردند.

هنگامی که آمریکایی ها به منوی ناهار کودکیشان در کافه تریای مدرسه فکر می کنند، احتمالا یک تکه گوشت رنگ و رو رفته بی شکل و بی مزه را به خاطر می آورند. ولی برای کودکان ژاپنی، ناهار مدرسه یک تجربه غنی از فرهنگ، مواد مغذی و ترکیبی پایدار است. به گفته ماشیرو اوجی، یکی از مدیران دولتی آموزش بهداشت مدارس در ژاپن در مصاحبه ای به واشینگتن پست، گفت: دیدگاه ژاپن این است که ناهار مدرسه بخشی از آموزش است نه جدا از آن. هزینه ناهار ارائه شده در مدارس ژاپن مقرون به صرفه بوده و ناهار دانش آموزان از مواد غذایی تازه و توسط خود دانش آموزان آماده می شود و کودکان ژاپنی غذایی که آماده کرده اند صرفا برای خوردن نیست، آنها حین آماده کردن غذا در مورد مواد مغذی و عناصر فرهنگی غذایشان هم آموزش می بینند.

پژوهشگران به دنبال درک این موضوع هستند که آیا استفاده از ادویه‌جات می‌تواند به پوشاندن طعم تلخ کمک کند و سبزیجات را برای این گروه از افراد جذاب‌تر کند. به‌ گفته‌ی اسمیت پژوهش‌هایی باید به‌منظور یافتن روش‌هایی برای تشویق این افراد به خوردن سبزیجات انجام شود. او گفت: ما امیدواریم مسیرهای جدیدی را پیدا کنیم که افراد دارای این ژن بتوانند با آن طعم بهتری به غذاهای خود بدهند. ما امیدواریم در نهایت بتوانیم از اطلاعات ژنتیکی برای مشخص کردن این موضوع که کدام سبزیجات برای افراد قابل پذیرش هستند و کدام ادویه‌ها موجب می‌شود سبزی برای این گروه از افراد جذاب‌تر شود، استفاده کنیم تا آن‌ها بتوانند سبزیجات بیشتری بخورند.

علت اینکه برخی افراد قادر به تحمل طعم انواعی از سبزیجات نیستند، در ژن‌های آن‌ها نهفته است. پژوهشگران دانشگاه کنتاکی بر این باورند که یک ژن خاص موجب می‌شود که ترکیبات موجود در سبزی‌ها باعث شود آن سبزی‌ها مزه‌ی تلخ‌تری برای برخی افراد داشته باشند، بنابراین این گروه از افراد از مصرف سبزیجاتی مانند کلم بروکلی، کلم بروکسل و جوانه‌ها که برای سلامتی قلب مفید هستند، خودداری می‌کنند.

ژن طعم

هر فرد دو نسخه از ژن TAS2R38 را به ارث می‌برد. این ژن کد کننده‌ی پروتئینی است که در گیرنده‌های چشایی زبان تولید می‌شود و به ما اجازه می‌دهد مزه‌ی تلخی را درک کنیم. این ژن دو الل یا واریانت ژنی به نام‌های AVI و PAV دارد. افرادی که دو نسخه از واریانت AVI را به ارث برده باشند، در برابر مزه‌ی تلخ ناشی از مواد شیمیایی خاص حساس نیستند.